Ilikuwa ni Novemba 11, 1975, hatimaye Taifa la Angola lilipata uhuru wake baada ya karne nyingi za utawala wa kikoloni wa Ureno.
Mapambano ya kudai uhuru yalikuwa ya muda mrefu na ya umwagaji damu, huku Wareno, watu wa Angola, na makundi mbalimbali yakipigania mamlaka katika vita vya wenyewe kwa wenyewe vilivyodumu kwa muda mrefu.
Katika karne yote ya 20, Waangola walipinga utawala wa kikoloni wa Ureno, huku vuguvugu la ukombozi wa vyama kama MPLA (Vuguvugu Maarufu la Ukombozi wa Angola) na UNITA (Muungano wa Kitaifa wa Uhuru Kamili wa Angola) wakiongoza mapambano ya uhuru.
Serikali ya Ureno ilijibu harakati hizi kwa ukandamizaji wa kikatili na mzozo huo ukazidi kuchochea vita vya wenyewe kwa wenyewe baada ya Mapinduzi ya Carnation ya Ureno mnamo 1974, ambayo yalimaliza utawala wa kimabavu wa nchi hiyo.
Hata hivyo, Angola mpya iliyojitegemea ilikumbwa na mgawanyiko wa ndani na MPLA, kikiongozwa na Agostinho Neto, kilichukua madaraka kwa kuungwa mkono na Umoja wa Kisovieti na Cuba, huku UNITA, ikiongozwa na Jonas Savimbi, ikipata uungwaji mkono kutoka Marekani na Afrika Kusini.
Mgogoro uliotokea, unaojulikana kama Vita vya Wenyewe kwa Wenyewe vya Angola, ulidumu kwa miaka 27 na kupoteza maisha ya mamia ya maelfu ya watu na kuiacha nchi ikiwa imeharibiwa.
Licha ya changamoto hizo, uhuru wa Angola ulikuwa hatua kubwa katika kuondolewa kwa ukoloni barani Afrika na uthibitisho wa nguvu ya vyama vya ukombozi wa Afrika.
Angola ilikuwa koloni la zawadi kwa Ureno, yenye utajiri wa maliasili kama vile almasi, shaba, na mafuta, na sehemu kuu ya Milki ya Ureno kwa zaidi ya miaka 400.
Lakini hata hivyo waswahili husema polopole ndiyo mwendo na usemi huu umejidhihirisha pale ambapo mambo yaliratibiwa na kufikia mafanikio ya kimaendeleo na utulivu wa Taifa hilo lililopo barani Afrika.
